Jak przygotować się do wystąpienia przed kamerą

Plany

Upewnij się, w jakim planie jesteś filmowany. W planie pełnym (od stóp do głowy), średnim i amerykańskim (od kolan po głowę) możesz gestykulować i będzie to widoczne. Będzie widać, co trzymasz w ręku (kartkę, teczkę, jakikolwiek rekwizyt). W bliższych planach (średnim lub w zbliżeniu) wyraźnie widać detale twarzy a zwłaszcza oczy. Wtedy emocje są 'na wierzchu’. Łatwo obnażyć fałsz, zakłopotanie, niepewność.

Kostium i charakteryzacja

Każda kamera przekłamuje kolory. Należy więc unikać połączenia czerni i bieli. Biała koszula lub bluzka powodują, że twarz staje się bardzo ciemna. Czarny sweter – odwrotnie… Jaskrawe kolory rozmywają się na ekranie. Mogą też rzucać kolorowe cienie na twarz. Bardzo niekorzystnie wypadają kraty i prążki.

Unikaj połyskujących elementów biżuterii. Takie rzeczy 'blikują’ w kamerze. Odwracaj uwagę widzów. Najlepsze są stonowane kolory, szarości, beże, złamane błękity, niezbyt głębokie brązy i granaty.

Często podczas rozmowy przed kamerą będziesz miał przypięty mikroport (miniaturowy mikrofon). Najczęściej przypina się go do klapy marynarki lub do kieszonki. Fatalnie prezentuje się na gładkich powierzchniach swetrów lub sukienek. Mikroport rejestruje dźwięk na odległość! Jeśli więc w przerwie nagrania wyjdziesz np. do gabinetu żeby skonsultować swoją wypowiedź z przełożonym – może to być rejestrowane przez kamerę.

Światła używane w telewizji powodują, że każdy odkryty fragment ciała będzie błyszczał. Dlatego trzeba przypudrować łysinę, nos, policzki, ramiona.

Nie ubieraj ciemnych okularów. Twarz wydaje się wtedy martwa; poza tym ciemne okulary przywołują złe skojarzenia. Szkła fotochromowe ciemnieją w światłach używanych przez ekipy telewizyjne. Nie udzielaj wywiadu w nakryciu głowy rzucającym cień na twarz.

Pamiętaj, że zbyt obcisłe części garderoby mogą przy próbie siadania odsłonić te części, których publicznie pokazywać nie wypada…

Miejsce

Jeśli masz komfort wyboru miejsca nagrania zwróć uwagę na kilka istotnych rzeczy: na zbliżenie twarzy w kamerze operator potrzebuje około dwóch metrów odległości.

Jeśli do zdjęć potrzebny jest szerszy plan – miejsca musi być dużo więcej; kamera nie znosi mieszanego światła – dzienne światło jest ciepłe ale nie sposób wydać Słońcu rozkazu, aby podczas zdjęć zawsze świeciło z tą samą intensywnością… Światło sztuczne ma różną barwę a świetlówki w kamerze dają odcień … zielony. Poza tym wydają buczenie, które czyni ścieżkę dźwiękową bezużyteczną.

Zachowanie przed kamerą

Najlepiej zachowuj się pewnie i swobodnie. Nie wolno mówić 'z pamięci’, realizować sztywno wcześniej założonego planu. Musisz słuchać i reagować.

Mów do konkretnej osoby i obserwuj jej reakcje (najlepiej do dziennikarza, ale można też do operatora – ale zawsze do tej samej osoby). Kiedy milczysz, słuchasz pytania – też cię widać w kamerze.

Nie mów wprost do kamery, chyba, że jest to wypowiedź świadomie skierowana bezpośrednio do widza. Najlepiej udzielać wywiadu na siedząco. Siądź wygodnie, swobodnie.

Sprawdź czy stół jest przezroczysty (wtedy widać, co robisz pod stołem). Rozepnij marynarkę i przysiądź jej poły. Nie będziesz mieć garba na plecach… Unikaj zbyt głębokich foteli. Zwróć uwagę na ręce, dłonie. Gesty zdradzają zdenerwowanie. Nie próbuj wyrywać mikrofonu dziennikarzowi. Nie wykonuj żadnych czynności ukradkiem. Druga kamera i tak cię uchwyci.

Nie wygłaszaj opinii i komentarzy pod nosem. Mogą zostać nagrane. Unikaj gwałtownych ruchów. Po pierwsze kamera może nie zdążyć za tobą. Po drugie możesz w ten sposób wyrwać kabel od mikrofonu.

na podstawie programu szkolenia Kontakty z mediami trening medialny